بررسی نقوش و ساختار معماری و انعکاس آن در نگارگری ایرانی (دوره ایلخانی تا اواخر صفویه)

این رساله با موضوع بررسی نقوش و ساختار معماری در نگارگری ایران دوره های ایلخانی تا اواخر صفویه پیش می رود. هدف از انتخاب این موضوع بررسی معماری ایرانی در نگاره های هم زمان است؛ معماری ایران به لحاظ ساختاری، نقوش و تزئینات بسیار غنی می باشد و نقاشی ایران از گذشته تا کنون همواره از این هنر و نقوش بهره مند بوده است. حال یه صورت نمادین، سمبلیک و یا عینی، که در نگارگری بسیار مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به مطالب مذکور هدف از تحقیق، بررسی و تحلیل زیبایی شناسی و ارتباط هنر معماری ایران با هنر نقاشی و در نهایت نشان دادن نگاهی دیگر از معماری و نگارگری است.روش تحقیق در این رساله نظری است که نوعاً بنیادی می باشد و بر پایه ی مطالعات کتابخانه ای انجام پذیرفته است . در نتیجه نگار گری به دو صورت از معماری اسلامی بهره برده، نخست هندسه ی پنهان هر نگاره و دیگر ظواهر بنای معماری اسلامی یعنی قوس ها ، کاشی کاری ها ، تذهیب ، خط که برای بیننده تداعی گر یک بنا است. و نگارگران به این صورت جلوه هایی از متانت و زیبایی و قداست بنا را به نگاره منتقل می کنند و یادآور فضایی قدسی می شوند.